|
||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||
De levensenergie van bloesems (Bach) Walnut (Common Walnut, English Walnut, Persian Walnut) – WalnootOkkernoot – Júglans régia Tekst A.Kolen:27. Walnut (Walnoot) (33)
Uit balans:
In balans:
Dr. Bach over Walnut:
De (Gewone) Walnoot of Notenboom heet al enige tijd officieel Okkernoot. Okkernoot is een verbastering van het Middel-Nederlandse woord nokernote, dat teruggaat op middeleeuws Latijn nucarius of nogarius '(okker)notenboom', waaraan het Latijnse woord nux 'noot, notneboom' ten grondslag ligt. De geslachtsnaam Juglans kreeg deze boom van de Romeinen, toen hij vanuit Perzië (via Griekenland) tot hen kwam: het is een samentrekking van Jovis glans 'Jupiters eikel'. De Walnoot was gewijd aan de Griekse god Zeus (bij de Romeinen: Jupiter), de 'baas' van het Griekse pantheon. Wanneer na een bruiloft de bruid de slaapkamer betrad, strooiden de oude Grieken noten onder de gasten, opdat Zeus het huwelijk vruchtbaar zou maken. De soortaanduiding regia 'koninklijk' is een versterking van de geslachtsnaam. Het woorddeel wal- in Walnoot is van Germaanse oorsprong en had een denigrerende betekenis. Alle voormalige onderdanen van het Romeinse rijk, Kelten of niet-Germanen, werden door de volkeren van Germaanse herkomst - die niet waren geromaniseerd - aangeduid met woorden die waren afgeleid van de naam Gallia of van de Gallische stam der Volcae, namelijk Wolch, later Wälsch. Hieruit ontstonden vormen als wal(h), wealas en andere, met de betekenis 'vreemdeling, buitenlander'. Zo waren de Britten in hun eigen land voor de Angelsaksische invallers (Germanen) Wales of Wels. De Romaans sprekende Roemenen kregen van de Slaven de naam Vlach en de Noormannen noemden de Fransen Valskr. En hoe heten, nog steeds, de Franstalige Belgen? Juist: Walen. Vergelijk ook de geografische namen Wales en Cornwall (van de Keltische stam der Cernouii en wealas) in Groot-Brittannië, Walachije en de naam van het Zwitserse kanton Wallis. Walnoot betekende oorspronkelijk dus 'vreemde, buitenlandse noot'. Een Latijnse variant was nux Gallica, de Gallische noot. En noot? Het woord noot (Oud-Engels hnutu) verbindt men met Oud-Noors hnûta 'verdikking' van een been bij een genezen breukplaats. De grondbetekenis is 'samendrukken'. De noot is dan genoemd naar de gewelfde vorm van de genezen breukplaats. In de taal der bloemen staat de Walnoot voor verstand. |
|