Index Het Groene Virus

6 Als de hond zich met je hobby gaat bemoeien

   Mijn hond is verwend, tweemaal daags een uur of wat naar een van de bossen in onze buurt. Ook heel goed voor de baas, want die moest bekomen van een aantal dotterpartijtjes aan het hart. Vrijwilligerswerk met een jeugdgroep (pubers) kan wel eens een infarctje veroorzaken bij het knotten van wilgen. Vandaar dat dochterlief en echtgenote een hondje voor me uitzochten op het internet, zo’n kwispelgeval met de tekening van een zwartbonte koe. Of een dominee in rokkostuum. Hij komt van het eiland Corfu in Griekenland maar omdat daar helemaal geen landschildpadden zitten moest hij nog het meest bij ons wennen aan de twee die wij hebben.

   Vanmorgen gingen we naar De Vloeiweide een bosje van Het Brabants Landschap (vloeiweide) van een slordige honderdveertig hectaren, dat zijn zo’n 250 voetbalvelden. De boswachter is een goede kennis van me en van hem mag ik de hond meenemen als we vrijwilligerswerk gaan doen en dat schept een band.

   Onderweg kwamen we toen een boom met een doorkijk tegen die bezoek had gehad van een specht die er een zootje van heeft gemaakt. Vond ik wel leuk om te bekijken vooral ook omdat in een van de volgende jaren daar bijen of hommels in kunnen gaan wonen. In dit jaar van de bij een bruggetje.

   Naast het wandelpad naast de doorgaande dreef in het gebied stond een orchidee van een soort die helemaal niet zo zeldzaam is in onze Baronie als de meer buitenissige gevlekte orchis en veel vaker voorkomt dan het bijzonder zeldzame bleke bosvogeltje.

   Hij had nog minder zeldzaam kunnen zijn als ze bij de gemeente Breda eens met een natuurgids de boel zouden verkennen voordat ze van die keurige herinrichtingen van de stad zouden gaan maken. Een puberleven geleden hebben ze bij de Kamer van Koophandel de middenbermen opgeknapt, waarbij een slordige vijf- tot zeshonderd van deze soort orchideeën het slachtoffer waren.

   Toegegeven er bleven er nog wel een honderdtal in de buurt in leven in tuinranden en zo, maar toch was ik een beetje bedroefd om het maar eens voorzichtig te zeggen.

   Dit is hem:

   De breedbladige wespenorchis (ABBL: Epipactis helleborine ssp.)

   Het is de plant waarover ik een van mijn eerste stukjes heb geschreven voor het clubblad van het IVN. Dat ging toen over Leven bij de gratie van rotzooi en dat sloeg op het groeien van deze soort op plaatsen waar puin was gestort en op een afgewerkte stortplaats in Beekbergen waar er duizenden groeiden. Ook bij de puinbrekerij van Toon Stolwerk in Breda groeien ze volop, waar Toon nogal trots op is. Midden in de stad dus ook te vinden, als de gemeente maar niet overijverig wordt en er weer van alles en nog wat nogal onnozel wordt geruimd. De hond zat op deze prent nog geduldig te wachten, toen ik voor de zekerheid er nog een wilde maken, zat hij er met zijn snotkoker bij.

   En dat kan ik dan nog net hebben als zijn neus net rechts van de bloem zat, dan wordt in ieder geval de suggestie gewekt dat hij zich voor de bloem interesseerde en niet voor de muis die ik links hoorde kriebelen. Een klein eindje verderop stond nog een groepje orchideeën en toen bemoeide hij zich nergens mee. Zo hoort dat bij honden van een “groene baas”.

Breda,

augustus 2012,

Paul Munnik

Plantaardigheden.nu - Vragen en antwoorden en discussie